துன்பம் எப்படியெல்லாம் துரத்துகிறது? தித்திக்கும் தமிழ்! பகுதி 6

துன்பம் எப்படியெல்லாம் துரத்துகிறது? தித்திக்கும் தமிழ்! பகுதி 6

துன்பம் இல்லாத மனிதன் யார்? இன்பம் இல்லாத மனிதர்கள் கூட இருப்பார்கள் துன்பம் இல்லாதவர்கள் இல்லை! எல்லோருக்கும் எதோ ஒரு கஷ்டமோ துயரமோ இருக்கத்தான் செய்கிறது.

   பல கோடி அதிபனுக்கும் ஓர் துயரம் இருக்கிறது! இந்த கோடிகளை காப்பாற்றவேண்டுமே என்ற பயம் இருக்கிறது! அதற்காக துயரப்படுகின்றான். தனக்குப் பின் இந்த செல்வம் என்ன ஆகுமோ? என்று துயரப்படுகின்றான்.

    ஒன்றுமே இல்லாத ஏழைக்கும் துன்பம் இருக்கிறது! இன்றைய பொழுது எப்படி போகுமோ? அடுத்த வேளைக்கு உணவு கிடைக்குமா? என்று துயரப்படுகின்றான். இருந்தாலும் துன்பம் இல்லாவிட்டாலும் துன்பம்! பிறந்தாலும் துன்பம்! இறந்தாலும் துன்பம்.

   என்னப்பா எப்படி இருக்கே? என்று கேட்டுப்பாருங்கள்! ஏதோ இருக்கேன்! என்று விட்டேற்றியாக பதில் வரும் பலரிடம் இருந்து. அனைத்தையும் எதிர்மறையாகவே சிந்தித்து எதிர்மறையாகவே வாழ்ந்து தானும் துன்பத்தில் உழன்று பிறரையும் துன்பத்தில் ஆழ்த்தி விடுவார்கள் இவர்கள்.

     சிலரோ இப்படி எதிர்மறை எண்ணங்களை விட்டொழித்து எவ்வளவு துன்பம் வந்தாலும் அதில் இருக்கும் நன்மைகளை எடுத்துக்கொள்வர். இதற்கு ஒரு முல்லாக் கதை கூட சொல்லப்படுவது உண்டு.

   முல்லாவிடம் ஒரே ஒரு நோஞ்சான் குதிரை இருந்தது. அனைவரும் இந்த குதிரை எதற்கு விற்றுவிடு! என்று சொன்னார்கள். அந்த குதிரையும் ஒருநாள் காணாமல் போய்விட்டது. உடனே எல்லோரும் துக்கம் விசாரித்தார்கள். அடடே! அந்த குதிரையை அப்போதே விற்றிருந்தால் கொஞ்சம் பணமேனும் கிடைத்து இருக்கும் இப்போது காணாமல் போய்விட்டதே என்று சொன்னார்கள். முல்லா இப்பொழுதும் பதில் பேசவில்லை! சிலநாள் கழித்து அந்த குதிரை ஒரு நல்ல குதிரையுடன் வந்து சேர்ந்தது. இப்போது அண்டை மனிதர்கள் முல்லா அதிர்ஷ்டக் காரன்! ஓடிப்போன குதிரை இன்னொரு நல்ல குதிரையை அழைத்து வந்து விட்டது என்று பாராட்டினார்கள். இப்போதும் முல்லா ஒன்றும் சொல்லவில்லை! அந்த புதிய குதிரையின் மீது சவாரி செய்ய ஆசைப்பட்ட முல்லாவின் மகன் சவாரி செய்கையில் கீழே விழுந்து அடிபட்டுவிட்டான். உடனே பலரும் அடடே! இப்படியாகிவிட்டதே! எல்லாம் இந்த முரட்டுகுதிரையால் வந்த வினை! என்றனர். இப்போதும் முல்லா சும்மாவே இருந்தார். நாட்டில் போர் வந்தது. எல்லா இளைஞர்களும் போருக்கு கட்டாயம் செல்லவேண்டிய சூழல்! முல்லாவின் மகன் அடிப்பட்டு இருந்ததால் போருக்கு செல்லாமல் வீட்டில் இருந்தான். இப்போது பக்கத்து வீட்டினர் முல்லாவின் மகன் அதிர்ஷ்ட காரன்! என்றனர். இப்போதும் முல்லா மவுனமாக இருந்தார்.

    இப்படித்தான் மனிதர்கள் இருக்கின்றனர். நம்மை சுற்றி நடப்பது எதுவும் நம்மைக் கேட்டு நடப்பது இல்லை! பின்பு ஏன் வருத்தமும் மகிழ்ச்சியும்.

    வள்ளுவர் கூட துன்பம் வரும்போது சிரிக்க சொல்கிறார். ஆனால் ஒருவனுக்கு இத்தனை துன்பம் வந்தால் சிரிக்க முடியுமா? இராமசந்திர கவிராயரின் இந்த பாடலை படியுங்கள் பின்பு சிரிக்க முடியுமா? என்று யோசியுங்கள்!

  ஆவீன மழைபொழிய இல்லம் வீழ 
     அகத்தடியாள் மெய்நோவ அடிமை சாவ 
மாவீரம் போகுதென்று விதைகொண் டோட 
     வழியிலே கடன்காரர் மறித்துக் கொள்ளச் 
சாவோலை கொண்டொருவன் எதிரே செல்லத் 
     தள்ளவொண்ணா விருந்துவரச் சர்ப்பந் தீண்டக் 
கோவேந்தர் உழுதுண்ட கடமை கேட்கக் 
     குருக்கேளா தட்சணைகள் கொடுவென்றாரே

  ஒரு மனிதனை எப்படியெல்லாம் துன்பங்கள் துரத்துகின்றன பாருங்கள். இத்தனை துன்பங்கள் துரத்தினால் பாவம் அவனும்தான் என்ன செய்வான் பாவம்?

   ஒருவனுடைய வீட்டில் பசு கன்று போடுகிறது. அந்த சமயம் மழை பொழிந்து இல்லம் இடிந்து விழுகிறது. அவனுடைய மனைவிக்கோ திடீரென உடல்நலம் கெடுகிறது.

   அதோடு விட்டதா? அவனுக்கு என்று ஒரு அடிமை அவனும் செத்துப் போகிறான்.விதைப்பதற்கு வைத்திருந்த விதைகளும் காணாமல் போகின்றது. இத்தனை போதாது என்று அவனை கடன்காரர்கள் வேறு வழியில் மறித்துக்கொள்கிறார்கள். அந்த சமயத்தில் யாரோ இறந்த செய்தியை ஒருவன் எதிரில் கொண்டுவருகிறான். அப்போதுதான் மறுக்க முடியாத விருந்து ஒன்று வருகிறது. விருந்துக்கு செல்ல முடியாமல் பாம்பு தீண்டி விடுகிறது. அந்த சமயம் பார்த்து அரசன் வரி கேட்கிறான்.  இதோடு குருக்கள் வேறு வந்து தட்சணைகள் கொடு என்று கேட்கிறாராம்.

     இத்தனை துன்பங்கள் துரத்தினால் பாவம் அந்த மனிதன் சிரிக்க முடியுமா? பாடல்சிரிக்க வைத்தாலும் சிந்திக்கவும் தூண்டுகிறது அல்லவா?

   சிந்தித்து பின்னூட்டங்கள் இட்டு நிரப்புங்கள்! மீண்டும் அடுத்த வாரம் சந்திப்போம்! நன்றி!