நாற்பதில் நான்!

நாற்பதில் நான்!

3-7-75 ல் இந்த பூமியில் பிறந்தேன். இன்று 39 ஆண்டுகளை நிறைவு செய்து நாற்பதில் அடியெடுத்து வைக்கிறேன்! ஆம் இன்று எனது பிறந்தநாள். இந்த பிறந்தநாள்கள் வருடா வருடம் வந்து நம்முடைய எக்ஸ்பையரி டேட்டை நினைவுபடுத்திச் செல்கிறது.

   இத்தனை வருடங்களில் எதையும் பெரிதாய் சாதித்து கிழித்துவிடவில்லை! பெரிய தலைவனும் இல்லை, அரசியல்வாதியும் இல்லை, பணக்காரனும் இல்லை பிறந்தநாள் கொண்டாடுவதற்கு! மேலே சொன்ன வகையினருக்கு பல்வேறு வகையில் காரணங்கள் இருக்கின்றன பிறந்தநாள் கொண்டாட்டங்களுக்கு.

     நானும் எனது பிறந்தநாளை வருடாவருடம் மகிழ்ச்சியாக கொண்டாடி கழித்த நாட்கள் இருக்கிறது. அது என் இருபத்தி ஐந்தாம் வருடத்தில் துவங்கி முப்பத்து ஐந்தாம் வயதில் நின்று போனது. அப்போது டியுசன் நடத்திக் கொண்டிருந்தேன். டியுசன் மாணவர்களோடு கொண்டாடி இனிப்புக் கொடுத்து பேனா, பென்சில் நோட்புக் என்று அவர்களுக்கு பரிசுகள் கொடுத்து மகிழ்வேன். சிறிய அளவிளான பரிசுப் பொருள்கள்தான். ஆனால் அதைப்பெறுகையில் அவர்களிடம் உண்டாகும் மகிழ்ச்சி! உண்மையாக உள்ளத்தில் இருந்து வரும் வாழ்த்து வேறு எதற்கும் நிகர் ஆகாது. டியுசன் நிறுத்திவிடவே பிறந்தநாள் கொண்டாட்டமும் நின்று போய்விட்டது.

  ஆனால் முக நூல் நட்புக்கள் பிறந்தநாள் வாழ்த்து செய்திகளை பறிமாறியுள்ளார்கள். காலம் நம்மை எப்படியெல்லாம் மாற்றிவிடுகிறது. அருகில் உள்ளவர்களோடு அளவளாவி கொண்டாடியது போய் தொலை தூரத்தில் முகமறியாத நண்பரின் நண்பர்கள்கூட வாழ்த்து தெரிவிக்கும்போது ஒரு நெகிழ்ச்சி ஏற்படத்தான் செய்கின்றது.

  எப்போதுமே எனக்கு இரண்டு பிறந்தநாள்கள்! அதாவது நானாக கொண்டாட ஆரம்பித்த போது இப்படி பிரித்துக் கொண்டேன். நான் பிறந்த ரேவதி நட்சத்திரத்தன்று வீட்டில் உள்ளவர்களோடு கொண்டாடுவேன். மற்றொன்று என் மன திருப்திக்காக தேதிப்படி டியுசன் மாணவர்களோடு கொண்டாடுவேன். இந்த வருடமும் போனவாரமே ரேவதி நட்சத்திரத்தன்று சாமி கும்பிட்டுவிட்டு ஒரு பாயசம் அருந்தி பிறந்த நாள் கொண்டாட்டம் நிறைவடைந்துவிட்டது. இன்று தேதிப்படி பிறந்தநாள். இப்போது டியுசன் இல்லாததால் இன்றைய கொண்டாட்டம் இல்லை! உடல் நிலைவேறு ஞாயிறு மாலைமுதல் சரியில்லை! இரண்டுநாட்களாக பதிவிடக் கூட இல்லை!

   நாம் பிறந்து என்னத்தை சாதித்துவிட்டோம்! பெற்றவர்களுக்காகாவாது எதையாவது உருப்படியாக செய்திருக்கிறோமோ என்று எண்ணிப் பார்க்கத் தூண்டியது.  குறைந்த பட்சம் இருபத்தி ஐந்து வயதில் சம்பாதிக்கத் துவங்கி வீட்டு நிர்வாகத்தை எடுத்துக் கொண்டிருக்க வேண்டும். ஆனால் இருபத்தி ஐந்தாவது வயதில்தான் டியுசன் சேவை அது இது என்று ஆரம்பித்து இருந்தேன். இதற்கு தடை சொல்லாத பெற்றோர்கள் இன்று வரை என் சம்பாத்யம் பற்றி கேட்பது இல்லை! என்னிடம் செலவிற்கு கூட பணம் வாய் திறந்து கேட்டது இல்லை என்றால் அவர்கள் எத்தனை உத்தமமானவர்கள்! அவர்களுக்கு நான் ஏதாவது செய்திருக்கிறேனா என்றால் இதுவரை எதுவும் இல்லை! இந்த பிறந்தநாளில் இருந்தாவது அடுத்த வருடத்திற்குள் அவர்களுக்கு ஏதாவது செய்ய வேண்டும் என்று நினைக்கிறேன்! குறிப்பாக எங்களுக்கு சொந்த வீடு இல்லை! சொந்தமாக ஒரு மனையாவது வாங்கவேண்டும் இந்தவருடத்தில் என்பது குறிக்கோள். அதில் வீடுகட்டி சகலவசதிகளுடன் பெற்றோரை தங்கவைத்து பார்க்க வேண்டும் என்ற ஆசை எழுந்துள்ளது. நியாயமான ஆசைதானே! நிறைவேறும் என்ற நம்பிக்கை உள்ளது. அதற்கடுத்தபடியாக பதிவுலகம்.

    பதிவுலகில் சென்றவருடம்வரை காப்பி- பேஸ்ட் பதிவராகவே அறியப்பட்டவன். நான். பதிவுக்கும் பகிர்வுக்கும் வித்தியாசம் தெரியாமல் தளத்திற்கு நிறைய பேர் வரவேண்டும் என்ற ஆசையில் செய்தி தளங்களில் இருந்து சுவையான செய்திகளை பகிர்ந்து கொண்டேன். கூடவே என்னுடைய படைப்புக்கள் வந்தாலும் அது யாருக்கும் தெரியாது. இப்படி இருக்கும் போதுதான் திடங்கொண்டு போராடு சீனு தன் பதிவில் என்னைப் போன்றவர்களுக்கு ஓர் அறிவுரை சொன்னார். அப்போது கமெண்டில் என்னுடைய வலைதள முகவரியை பகிர்வேன் நான். அது தேவையற்றது என்றும் சொந்தமாக எழுதுங்கள் தானாக படிக்க வருவர் என்றும் சொல்லியிருந்தார். என் பெயரைக் குறிப்பிட்டு இப்படி சொல்லியிருந்தார் சீனு. எனக்கு அது தவறாக தெரியவில்லை! ஆனால் அதற்கு வந்த பின்னூட்டத்தில் மதுரைத் தமிழன் எனக்கும் அந்தவகை கமெண்ட் வந்தது என்றும் தளத்திற்கு சென்றுபார்த்து வொர்த் இல்லை என்று கமெண்ட் மாடரேசன் வைத்து என் கமெண்ட்களை நீக்கிவிட்டதாகவும் சொன்னபோது மனதில் ஒரு வலி தைத்தது. கொன்றை வானத் தம்பிரான் அவர்கள் என் தளத்தில் வந்து பின்னூட்டத்தில் பின்னியெடுத்ததைவிட  மோசமான ஓர் வலி அது. யாரோ ஓர் முகம் தெரியா நண்பர் நம்மை முழுமையாக அறியாமல் ஒதுக்கிவிட்டாரே என்ற வருத்தம்.

   அவர் ஒதுக்கினாலும் அவர் தளத்திற்கு நான் சென்றுவந்தேன். தவறு அவர் மீது இல்லையே! இந்த பிறந்தநாளில் எனக்கு கிடைத்த மிகப்பெரிய பரிசு மதுரைத் தமிழன் அவர்கள் எனது பாலோவராக இணைந்ததுதான். போனவாரத்தில் நான் நட்சத்திரப்படி பிறந்தநாள் கொண்டாடிய சமயம் அவர் என் தளத்தில் இணைந்திருந்தார். அவரது தொடர்பதிவில் நானும் கலந்து பதிவிட அதற்கு பின்னூட்டமும் இட்டு இருந்தார். அன்று நான் அடைந்த மகிழ்ச்சி அளவிட முடியாதது.

    அடுத்த பிறந்த தினத்திற்குள் வசிஷ்டர் வாயால் பிரும்மரிஷி பட்டம் வாங்கிவிட முடியும் என்று நினைக்கிறேன்! யார் அந்த வசிஷ்டர் என்கிறீர்களா? திரு கொன்றைவானத் தம்பிரான் அவர்கள்தான். கிட்டத் தட்ட அவர் யாரென்று ஊகித்துவிட்டாலும் அவர்தானா என்ற சந்தேகம் இன்னும் உள்ளது. அவரது தொடர்ச்சியான பின்னூட்டங்கள்தான் என்னுடைய வலைப்பூவை இந்த அளவிற்கு மாற்றி அமைத்துள்ளது என்றால் மிகையாகாது. இன்னும் இந்த ஆண்டில் சிறப்பாக  ஒரு பதிவாவது எழுதி அவர் வாயால் பதிவர் என்ற பட்டம் வாங்கிவிட்டால் அதைவிட சிறப்பேதும் இல்லை என்றே தோன்றுகிறது. இந்த வருட பிறந்தநாள் லட்சியங்கள் இதுதான். இப்போது கொன்றைவானத் தம்பிரான் அவர்கள் ரொம்ப பிசி ஆகிவிட்டார் போலிருக்கிறது. ஜனவரி மாதம் வந்து ஒரு பின்னூட்டம் இட்டார் அதன் பின் காணவில்லை! பிறந்தநாள் பதிவில் அவர் வாழ்த்து கிடைத்தால் அகமகிழ்வேன்!

     பிறந்தநாள் வாழ்த்து கூறிய கூறப்போகும் என் வலையக அன்பர்கள் அனைவருக்கும் எனது மனமார்ந்த நன்றிகள். உடல்நிலை சீரானதும் வழக்கம் போல் பதிவுகள் வெளிவரும்!  நன்றி!